خبر چه بر سر مغز، روان و دیدگاه ما می‌آورد؟ ما روزانه ساعت‌های زیادی را صرف سر‌زدن به اخبار می‌کنیم و بدون شک این خبر است که دیدگاه ما از واقعیت را شکل می‌دهد. وابستگی ما به خبر رو به فزونی است. پرداختن به خبر اولین کاری است که بعد از چشم باز کردن می‌کنیم، جالب اینکه آخرین کاری که قبل از به خواب رفتن انجام می‌دهیم نیز بررسی خبر است. با این همه تا پیش از این، به‌ندرت کتابی به تحلیل تأثیر خبر بر مخاطبان پرداخته است.

این کتاب با نگاهی فلسفی به اخبار جاری می‌کوشد در کاربران دیدگاهی انتقادی به شیوه‌ی تولید و مصرف خبر ایجاد کرده و نیز نشان دهد که در وضعیت آرمانی رسانه‌های خبری چگونه عملکردی باید داشته باشند. آنچه به جذابیت این کتاب می‌افزاید طیف وسیعی از اخبار است که از سیاست تا حوادث، اقتصاد تا سلبریتی‌ها، آب‌وهوا تا پاپاراتزی‌ها همه‌و‌همه را پوشش می‌دهد تا پاسخی به این سؤالات بیابد که «ما از خبر چه می‌خواهیم؟» و «خبر چه سودی به حال ما دارد؟» بعد از خواندن این کتاب، به‌هیچ‌وجه نگاه ما به اخبار هنرمندان، رسوایی‌های سیاسی، اخبار پیچیده‌ی اقتصادی، شرایط جوی و تصادفات نگاه سابق نخواهد بود.

این حجم از خبر در دراز مدت چه بر سرمان می‌آورد؟ از تلنبار شدن این همه خبر در طی ماه‌ها و سال‌ها چه عایدمان می‌شود؟ این همه هیجان و ترس چه می‌شود: بچه‌ی گمشده، کمبود بودجه، ژنرال خائن. این همه داستان خبری به جز ته‌نشینی ملال‌آور و مبهم از نتیجه‌گیری‌هایی درباره‌ی قدرت افزاینده‌ی چین، فساد در آفریقای مرکزی و نیاز به اطلاحات در آموزش‌و‌پرورش چه چیزی به دانایی ما می‌افزایند؟ اینکه ما عموماً بر این پرسش‌ها پافشاری نمی‌کنیم نشانی است از سخاوت ذهنی ما. تصور می‌کنیم که دور ماندن از خبر کار نادرستی است. دشوار است از عادتی دست بکشیم که در سال‌های اولیه‌ی تحصیل در ما شکل گرفته، آن زمانی که مودبانه در انجمن‌های مدرسه می‎‌نشستیم و در سکوت به سخنرانی‌های مدیران و ناظمانی گوش می‌دادیم تا از چیز‌هایی که ادعا می‌کردند مهم است سخن بگویند.

طرح این سوال که چرا اخبار مهم است به این معنی نیست که فرض کنیم اخبار اهمیت ندارند بلکه به این معنی است که مزایای آگاهانه در معرض خبر قرار گرفتن را یادآوری کنیم. شالوده‌ی این کتاب بخش‌هایی از اخبار است گلچین شده از منابع خبری که به عمده مورد تحلیلی دقیق تر از آنچه خالقانشان قصد داشته‌اند واقع شده‌اند.  فرض اصلی ما بر این بوده که ارزش تحلیل این گزارش‌های خبری از تحلیل شعر و فلسفه کم‌تر نیست.

تعریف خبر تعمداً مبهم باقی مانده است. هر چند تفاوت‌های بارزی بین نهاد‌های خبری وحود دارد، شباهت‌هایشان آن‌قدری کافی هست که بتوان از مقوله‌ای نهاد‌های خبری وجود دارد، شباهت‌هایشان آن‌قدر کافی هست که بتوان از مقوله‌ی عمومی‌سخن گفت که مرز‌های بین قلمروهای متعدد خبر-رادیو، تلویزیون، آنلاین و چاپی، ایدئولوژی‌های چپ‌گرا و راست‌گرا، و روشنفکرانه و عوام‌پسند را درنوردد.

این پروژه واجد وجهی آرمان‌گرایانه است و سوال ما صرفاً این نیست که خبر در حال حاضر چه ماهیتی دارد، در این پروژه می‌کوشیم تصور کنیم روزی خبر می‌تواند چگونه باشد. رویاپردازی در باب نهاد خبری آرمانی به معنای بی‌تفاوتی به واقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی جاری رسانه‌‌ها نیست. به عکس چنین نگاهی نشأت گرفته از میل به درهم شکستن طیفی از مفروضات بدبینانه درباب خبر است که به سادگی به آن‌ها تن داده‌ایم.